***Eski Boksör Haşmet***

   12 Eylül 1980 öncesi Türkiye ortamında büyükşehrin en büyük kültür salonunda temsil veriyorduk. Salon hıncahınç dolu ve ayakta da yer kalmamıştı. Temsildeki rolüm ise; mebus adayı olmuş bir eski boksörü canlandırmaktı…

   O günler özetle şöyleydi:

Yokluklar, kuyruklar ve arkası kesilmeyen zamlar,

İpini koparmış enflasyon, 70 sente muhtaç olmuş hazine,

Kamplara bölünmüş ve birbirine karşı iyi soluk solumayan toplum,

Devletin polisi bile bölünüp taraf olmuş, birbiriyle çatışma içine girmiş,

Bölünmeyen ve ‘son kurtarıcı’ olarak umut bağlanan sadece ordu kalmış,

Devletin başına geçecek Başkumandan(cumhurbaşkanı) bir türlü seçilemiyor,

Adına “anarşi” denen; siyasî saplantılarla kardeşin kardeşi katlettiği kara günler…

…

   Böyle bunaltıcı bir ülke atmosferinde gülüp sitres atmaya veya moral bulmaya gelmiş 700 kadar izleyicinin karşısındayım. Seçim meydanında vaatlerini sıralayan bir eski boksör olarak; elimde eldivenlerle bir yandan da hayâlî rakiplerimi yumrukluyorum…

İnsanlar hayatı ve olayları ‘heybelerindeki’ bilgi birikimine göre yorumlar; mesleklerinin kazandırdığı ‘bakış açısı’yla görürler.

Diyelim ki bir otobüste gidiliyor;

Çevredeki bir kuş, avcının,

Yamaçtaki bir farklı taş, jeoloğun,

Diğerlerinden ayrı bir bitki, biyoloğun,

Ufuktaki bir oraj(fırtına) bulutu, meteoroloğun,

İleride gizlenmiş bir polis radarı da, yıllanmış sürücünün gözünden kaçmaz…

   Bizim Boksör Haşmet de ülke sorunlarına kendi bakış açısıyla bakmakta ve ona göre çözüm yolları sunmaktadır:

- Gel lan bura! Kimsin lan sen?!

“Enflasyon” ha?! Al lan sana, puaaah! Heh he, enflasyon yerlerde haşat…

Ulan Anarşi! Sen benim kroşemi hiç yedin mi?! Al ye de, anandan doğduğuna pişman ol, pruaaah!…

(Bu arada; “Seni hiç kimse dinlemez çünkü ‘yav’lı konuşuyorsun” diyen evrenkent hocam, günümüzde ‘lan’lı konuşanların ülke yönettiğini ve hatta mecliste birbirine ‘ana-avrat’ düz gittiğini görseydi ne derdi acepJ?)

   Bizim Boksör Haşmet biraz argolu konuşsa da dobradır, dürüsttür. Oysa siyaset onun sandığı gibi değildir çünkü biraz arsızlığı ve yüzsüzlüğü gerektirmektedir.

“BİZİM PARTİ GELECEEYYK, İSTEMEDİĞİNİZ KADAR İSTEDİĞİNİZ OLACAAYYK!” deyip de, iktidar olduktan sonra “ZATEN BİZ ‘ENKAZ’ DEVRALDIYDIK” mazeretiyle sözlerinin üstüne yatıp, ülkeyi daha da kötüye götürenlere göredir siyaset…

   Eskiv(kaçınma) veya fent(yanıltma) gereği duymadan sorunların üzerine kontra vuruşlarla gitmekten yanadır Haşmet:

- Gelin lan bura! Ne diyorlardı size “Cehalet” mi “İhanet” mi?! Alın bakalım bir direk bir aparkat; pruaşş, kraşşt! He he, cehalet de ihanet de nakavt!…

   Hiçbir konuşma metni veya notu hazırlamadan tamamen ‘doğaçlama’ olarak nutuk atmaktadır bizim Haşmet. Günümüz politikacıları gibi “tumturaklı hatip” edalarıyla aslında teknolojinin nimetlerini kullanarak hava basanlardan hiç mi hiç değildir.

Buraya kadar herhangi bir arıza çıkarmadan ve dinleyicileri de eğlendire eğlendire gelmiştir. Fakat o da ne!

- Göreceksiniz! Memleketi mahvedeceğim!…

   Aman Allah! Doğaçlamanın bir anda dozu da kaçmıştır, kantarın topuzu da… Çok yaman bir çam devrilmiş, Haşmet’in yüz ifadeleri de ‘nakavt’ olmuştur. Öyle ya; meseleleri mahvedeceğim derken, memleketi… Bazı politikacılar gibi dilini ‘sorun’ sözcüğüne alıştırmış olsaydı, mesele çıkmazdı. Fakat oldu bir kere… Ortada çözülmeyi bekleyen acil bir sorun vardır ve bizim Haşmet de, bir yandan 10’a kadar saydırtmadan yüzünü nakavt konumundan kurtaracak, öte yandan da kırdığı potu tamir edecektir. Saliseler içinde durumu düzeltmeye çalışır:

- He he! Mahvedeceğim de; KİME GÖRE?! Dosta mı düşmana mı?!… Elbette ki düşmana göre! Güvence olarak bir tek ordumuz kalmış; onu da bölüp birbirine düşürürsek veya ona güven duygusunu yok edersek, düşman diyecektir ki “İYİ ETTİ”, dost da diyecektir ki “MAHVETTİ”. Ben, düşmanlarımızın hayallerini “mahvetmek” için oylarınıza talip oluyorum… Bana ikinci bir Osman Bölükbaşı olma şansı tanıyın da, millet “adam” görsün!...

   Aha da yeminimi peşinen yapıyorum. Üstelik mazbata alabilme veya dokunulmazlık zırhına bürünebilme beklentisi içinde hiç olmadan, sadece vatan ve millet sevdasıyla, tüm benliğimle de inanarak:

   Devletin varlığı ve bağımsızlığını, vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğünü, milletin kayıtsız ve şartsız egemenliğini koruyacağıma; hukukun üstünlüğüne, demokratik ve laik cumhuriyete ve Atatürk ilke ve inkılâplarına bağlı kalacağıma; toplumun huzur ve refahı, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde herkesin insan haklarından ve temel hürriyetlerden yararlanması ülküsünden ve Anayasaya sadakâtten ayrılmayacağıma; büyük Türk Milleti önünde namusum ve şerefim üzerine and içerim!.

   Ayrıca; yeminini dudak bükerek yapanların çenelerini ve yırtık şalvardan fırlamış gibilerin seviyelerini, aha bu gördüğünüz balyoz gibi yumruklarla fabrika ayarlarına getireceğimden de kuşkunuz olmasın!…

   Arsız bir iktidar, çapsız bir muhalefet ve şaşkın bir halk, Toplum Mühendisliğinin ürünüdür. Uzaktan kumandalı demokrasilerde toplumun, kendi “Osman Bölükbaşı”larını seçme iradesi giderek zayıflamaktadır. Çünkü halk, sevip takdir ettiklerine değil, Toplum Mühendislerinin seçip işaret ettiklerine oy vermektedir…