***Yemli Kapan Pususu***

Önce acayip oldu, sonra da garip…

Doğallığını kaybedip hormonlu Müslüman olmuştu.

Görünüşü gayet şatafatlı, içiyse oldukça koftu.

Dindarlığın yerini riyakârlık almış kaldırmış,

Hak ve adaletin yerinde bencillik sulta kurmuş,

Fedakârlığın yerindeyse fesatlık ve fırsatçılık iktidar olmuştu.

Müslüman kardeşinin iflah olmasını istemeyen Müslüman…

Oysa ne nutuklar atardı;

İslâmın ilk dönemlerindeki samimiyetler üzerine,

İşkenceyle can verme pahasına yapılan fedakârlıklar üzerine,

Komşusu açken uyuyamama, kendisi için istediğini kardeşi için de isteyebilme,

Dünyanın bir ucundaki Müslümanın ayağına diken batsa onu hissedebilme üzerine…

***

“Bilsin ki insan için kendi çalışmasından başka bir şey yoktur- Necm,39)

dese de kitap,

O, “tevekkül”ü teekkül(hazırcılık)e çevirmişti…

“Beşikten mezara kadar ilim öğreniniz. İlmi Çin’de de olsa arayınız.”

buyursa da peygamber,

O, yellenirken okunacak duanın peşine düşmüştü…

“Aklını güzelce kullanmayanların üzerine pislik yağdırırız- Yunus, 100)

diye uyarsa da Tanrı,

O, onun bunun aklına uyup durmuştu…

Oysa düşmanın verdiği akıl iyi akıl olmazdı.

Çünkü düşman, aklın iyisini kendisine saklardı.

Düşmanın sunduğu “iyi” görünümlü aklın sonu, mutlaka bir tuzağa varırdı.

Avlar, en çok düşkün oldukları şeylerle tuzağa çekilirdi.

İşte buna “Yemli Kapan Pususu” derlerdi…

***

Evet; önce acayip olunurdu, sonra da garip…

Türk garip olunca, İslâm da garip olurdu, insan da…

Osmanlı kendi özünden sapıp acayipleştikçe garipleşti:

Rusların aklına uyan Balkanlar huzura hasret kalakaldılar.

Fıransızların aklına uyan Ermeniler, köpekler kadar pişman oldular.

İngilizlerin aklına uyan Araplar, Osmanlı askerinin yaş dışkısını arar oldular.

Almanların aklına uyan Türkler, koca bir imparatorluğa veda ettiler.

Amerikalıların aklına uyan Türkiye Cumhuriyeti Yöneticileri de

Devletimizin ocağına incir ağacı dikmenin arifesindeler…

“Kendi aklına hâkim olamayanlar, başkalarının aklına mahkûm olurlar.

Kendi gerçeklerini haykıramayanlar, başkalarının iftirâlarında boğulurlar.

Kendi yurduna sahip çıkamayanlar; Vatan! Bayrak! Namus! diye ağlar dururlar.”(Torlakon öğretisi)

***

Baş Papazları var Hıristiyanların, Yahudilerin de Baş Hahamları.

Müslümanlar ise kafası kopmuş kuş gibi çırpınmaktalar.

Çünkü onların Baş İmamları veya Halifeleri yok.

Her kafadan çıkan sesler ise çok cılız kalıyor.

Oysa Müslümanlar en güçlü konumda olması gerekenler.

Çünkü “enerji” denilen olgunun tam da üzerinde oturmaktalar.

Enerji kesildiği anda hayat da durur.

Sömürülenler sömürgecilerine hayat ve refah sunup duruyor,

Kendileriyse sefilleri oynuyor, birbirleriyle uğraşıp boğazlaşıyorlar.

Çünkü kendi akıllarını kullanamıyorlar ki kendi değerlerine sahip çıkabilsinler…

İnsanın, İslâmın ve Müslümanın garipliğinin en acınası yanı da;

Müslüman ülke yöneticileri veya sözde İslâm temsilcilerinin,

İşgâlci kâfirlerin yağdırdığı pisliklere sessiz kalıp da,

Onların sağlığı ve selameti için duacı olmaları…

***

Tek kutuplu hale gelen dünyanın Küresel Haydudu ABD Yöneticileri;

“Bir ülkeye savaş açmak veya işgâl etmek için bahane olarak gerekirse bir kasabamızı bile ortadan kaldırırız.” diyorlar.

Enerji üzerinde oturan Müslüman ülkeler de “sahipsiz” olduğuna göre,

Dertlerini anlatabilecekleri bir “Marko Paşa”ları da olmadığına göre,

Tanrı’nın “aklı kullanma” uyarısını da kulak arkası ettiklerine göre,

İşgâle uğramaları ve üzerlerine de pislik yağması kaçınılmaz…

Ve o küresel haydutlar da bahane üretip duracaklar:

Kâh karikatürlerle aşağılamaya çalışacaklar İslâm Peygamberini,

Kâh iftiralarla yoğurdukları rezil filimlerine konu ederek…

Peygamberlerini her şeyden daha çok seven Müslümanlar da sokaklara dökülecek.

Ajanlar birilerine birilerini veya bir yerleri ateşe verdirecekler.

Ve “İşte!” diyecekler;

“İşte vahşiler! İşte ilkeller! İşte işgâl edilip de böcek gibi ezilmesi gerekenler!”

Böylelikle dünyanın sözüm ona “insan” müsveddelerini ikna edecekler.

Ardından da işgâl edecekler, hedefe koydukları Müslüman ülkeleri:

Saçının telini göstermekten sakınan namus timsâllerine çullanacaklar,

Katlettikleri mâsumların üzerlerine çişlerini yapacaklar,

Her türlü kutsalı ayaklar altına alacaklar.

Kısaca “pislik” yağdıracaklar…

***

Çekici ve türlü türlüdür düşmanın Yemli Kapan Pusuları:

Hazır yemeye yönlendirir, borç verip harcatır, emir almaya alıştırır,

Boyun eğdire eğdire ayağına kapandırıp, mihnet ve zillet batağına düşürtür…

Kimileri, tecavüze uğrarken bile ibâdeti düşünürler,

Kimileriyse bir an önce kurtulup gitmeyi…

Hangi bir derde yanmalı ki…

Farelerin hâllerine acırdım çocukluğumda.

Kapana kısılmış olan ve bir umutla çıkış yeri arayan farelerin…

Tuzaktaki yiyeceğe erişip yiyebilmek için düşmüştür oraya.

Fakat daha bir lokma bile alamadan anlamıştır acı gerçeği.

Ve, aç olmasına rağmen hiç dokunmamıştır yeme.

Can derdine düşmüştür çünkü…

Ve, bir fare gâyet iyi bilir ki;

Aç kalıp da kurtulmak, tok ölmekten iyidir…

(Filozof Torlakon)