ELBET GÜNEŞ DOĞACAKTIR
Öyle bir zehir ki
Bedenimize giren,
Tene değmeden uyuştu tüm uzuvlarımız.
Çiçeklerimiz her geçen gün tek- tek soluyor,
Yapraklarımız sararıyor,
Kırılıyor dalımız budağımız…
Gözlerim fersiz,
Görüntü alaca karanlık,
Zemheri ayında mıyız?
Yoksa Ağustos sıcağında mı?…
Tüm algılarımız yavaş,
Bizi uyutmamalı zehrin etkisi.
Öldüğümüz an olmamalı
Düşünmeyi düşünemediğimizi anladığımız an.
Kalkmalıyız!
Ha gayret!…
Açmalı çiçeklerimiz!
Direnen dalımız budağımız
Cesurca ayağa kalkmalı!
Toprağa kök salan damarlarımız
Sonsuza dek yaşamalı!
Direnmeliyiz!
Mutlak doğacaktır güneşimiz!…
07.03.2009
ZEYNEP AYDINLIOĞLU
)
